Al die emoties die je in de loop van de jaren hebt opgespaard, niet hebt verwerkt, blijven bewaard in je emotie-kliko. 

Die is best groot, dus er past een hoop in, maar op een gegeven moment is hij vol.
De rommel komt onder het deksel uitgekropen. Oncontroleerbaar boos of opeens een huilbui, je kent dat wel.
Dat is natuurlijk niet de bedoeling, dus wordt de deksel verzwaard met een steen of leggen we er een ketting omheen. En niet naar kijken natuurlijk.
Ook dat helpt maar tijdelijk. En het kost veel energie, die je al niet had. Hij zal toch een keer leeg moeten...

Maar wie gaat dat doen? De Avri komt hier niet iedere week of maand voor langs. Helaas zul je dat dus zelf moeten doen.

Hoe onaantrekkelijk het idee ook is om oude weggegooide vuilnis weer in de handen te pakken, het is de enige manier om die bak te legen. En het resultaat zal zijn dat je ruimte en rust voelt, weer adem kunt halen en weer controle over je emoties krijgt.

Maar hoe dan?
Gewoon de deksel openen en kijken wat er in zit.
En ja die sinaasappel van weleer ziet er niet smakelijk uit, zo ook die emoties die je tegenkomt, maar echt, ze zijn nooit erger dan toen je ze er ooit ingooide.
Je zult stuk voor stuk moeten kijken wat je er mee wil: definitief weggooien? Nog eens wikken en wegen, doorwerken en ervaren en een plekje geven? Je zult zien dat je er veel van kunt leren in het hier en nu.
En je zult moeten besluiten wat je in het vervolg met emoties doet: ervaren, weggooien, vermijden, opkroppen, uiten?

Dus: knoop een schort voor en doe handschoenen aan, ruim tijd in en ga er voor zitten: de grote opruiming!